Si no para otra cosa el dia de nuestro aniversario nos permite tener un tiempo de referencia, un buen dia en el que personas nos recuerdan y nos hacen un pequeño homenaje cada uno a su manera. Muy buen momento para poder mirar atrás y valorar que ha sido, que es y que será de nuestras vidas. Con vehemencia me doy cuenta que mucho de lo que me hace hoy ser quien soy se ha determinado durante el último año. Y que mucho he vivido también el último año. He conocido, y re-conocido a personas muy importantes en lo que es la vida de hoy en día y he pasado por muchas experiencias tanto positivas como negativas que me construyen como persona y ponen otro ladrillo en mi coloso de Tebas personal, saben quienes son, y a ellos por existir en mi mundo, les doy las gracias, y también gracias a la diosa casualidad por habermelos traído a mi lado y viceversa. Hay por ejemplo otros hechos: hace un año desconocía a Serrat, sólo había leído un libro de Kundera y no escribía apenas. Hoy me gustaría poder cantaros a todos, pues sabeis que me gusta mucho, lo de que "ara que tinc vint anys ara que encara tinc força, que no tinc l'ànima morta i em sento bullir la sang....".
Cantaré mientras otro cante, y escribire mientras otro escriba.
1 comentario:
Este post es uno de los que más me ha gustado desde que empezaste a escribir el blog. Quizá es porque me gusta esa clase de narración melancólica con la que has usado, o quizá porque desde la amistad que nos une me siento en parte introducido en el texto. En cualquier caso muchas felicidades y cada año debemos hacer que sea mejor que los anteriores.
PD: Canta aunque ningún otro cante y escribe aunque ningún otro escriba.
Lo mejor es que seguro que lo harás: eres !!Marc Costa!!
Publicar un comentario